~16~ Κεφάλαια 34-35-36

34.

Η καρδιά του άρχισε και πάλι να χτυπά στη θέα της… Κόντεψε να χάσει τη γη κάτω από τα πόδια του μόλις καρφώθηκαν τα μάτια του στα δικά της. Γιατί γύρισε; Είχε αρχίσει να μαθαίνει να ζει χωρίς εκείνη, είχε καταφέρει να την ξεχάσει έστω και λίγο και πάνω που το έπαιρνε απόφαση πως η Εύα ήταν παρελθόν, εκείνη ξαναγύρισε για να του υπενθυμίσει πως πάντα θα ήταν τα πάντα για εκείνον. Παρελθόν, παρόν και μέλλον, όλα είχαν το χρώμα και το άρωμά της. Του είχε πάρει τα πάντα και τον είχε αφήσει να προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του με δεκανίκι μόνο μερικές στιγμές που ήταν οι πιο ευτυχισμένες της ζωής του.

~16~ Κεφάλαια 31-32-33

31.

Η αλλαγή στη ζωή της Εύας της έκανε πολύ καλό αφού επικεντρώθηκε στο νέο σπίτι της και το μυαλό της γέμισε με κάτι άλλο πέρα από την αγανάκτησή της για τα όσα είχαν συμβεί τα τελευταία χρόνια. Ήταν παράξενο αλλά για μία στιγμή, ένιωσε χαρά. Τη βρήκε στο να καθαρίζει το διαμέρισμά της, να το βάφει με τη βοήθεια του Άγγελου και να το διακοσμεί με τη Νάντια να στέκεται φρουρός κοντά τους, δίνοντας βοήθεια όταν της τη ζητούσε. Εκτιμούσε το γεγονός πως έκανε μία προσπάθεια για χάρη του Άγγελου, να είναι πολιτισμένα τα πράγματα μεταξύ τους κυρίως γιατί έστω με εκείνη παρούσα, μπορούσε να περνάει χρόνο μαζί του χωρίς να νιώθει ενοχές για τα πάντα.

~16~ Κεφάλαια 28-29-30

28.

Το ύφος της Εύας και ο τρόπος που καθόταν στον καναπέ χωρίς να αντιδράει, τον ανησύχησε πολύ. Ήταν λες και είχε χαθεί εντελώς στις σκέψεις της, σαν μην είχε την παραμικρή επικοινωνία με το περιβάλλον. Ο Πάνος τρόμαξε, δεν την είχε δει ποτέ ξανά σε αυτή την κατάσταση. Την άφησε λίγο μόνη της μήπως καταφέρει να ανασυντάξει τις δυνάμεις και τις σκέψεις της και πήγε στην κρεβατοκάμαρά του. Δεν ήξερε τι να κάνει, πώς θα μπορούσε να τη βοηθήσει. Το μόνο που του πέρασε από το μυαλό ήταν να καλέσει τον Άγγελο για να του εξηγήσει την κατάσταση. Έριξε μια ματιά στο κινητό στο χέρι του και πήρε μια βαθιά ανάσα. Θα τον σκότωνε η Εύα που θα τον καλούσε χωρίς να της το πει, αλλά ήταν ο μόνος που ήξερε τι να κάνει για να αισθανθεί καλύτερα. Με όση αποφασιστικότητα κατάφερε να μαζέψει, βρήκε στις επαφές το όνομά του και πάτησε την κλήση, με κρατημένη την ανάσα.

~16~ Κεφάλαια 25-26-27

25.

Καλοκαίρι 2004

Η ζέστη ήταν αφόρητη και δεν την είχε αφήσει να κοιμηθεί για πολλές νύχτες. Στριφογυρνούσε στο κρεβάτι της αδιάκοπα ώσπου ανάγκασε τον Φίλιππο να μετακομίσει στο σαλόνι, για να βρίσκει λίγη ηρεμία στον καναπέ. Δεν έλεγε να ηρεμήσει το μυαλό και η καρδιά της. Ο χρόνος που είχε περάσει ήταν γεμάτος με εκπλήξεις αλλά και συναισθηματικές μεταπτώσεις που τις περισσότερες, δεν μπορούσε να διαχειριστεί. Είχε πέσει σε μελαγχολία και κανείς δεν το είχε πάρει είδηση αφού προσπαθούσε να κρύψει επιμελώς όσα τη βασάνιζαν. Μόνο ο Άγγελος καταλάβαινε πως κάτι δεν πήγαινε καλά μ’ εκείνη μα όσες φορές την είχε ρωτήσει, δεν είχε καταφέρει να του δώσει απάντηση. Τι να του έλεγε άλλωστε, όταν η πηγή της μελαγχολίας της ήταν ο ίδιος;

~16~ Κεφάλαια 22-23-24

22.

Η Νάντια είχε γείρει πάνω στο αμάξι και παρακολουθούσε την εικόνα μπροστά της, τα τέσσερα άτομα σφιχταγκαλιασμένα λες και προσπαθούσε ο ένας να σώσει τον άλλο από πνιγμό. Το στομάχι της ανακατεύτηκε. Δεν ανήκε εκεί κι έφταιγε ο Άγγελος γι’ αυτό γιατί αρνιόταν τόσο καιρό να μοιραστεί μαζί της κάτι από το παρελθόν του. Εκείνη του είχε ανοίξει τη καρδιά της μα αυτός απλά τη κοίταζε ικετευτικά και τη παρακαλούσε να μην τον πιέσει να της μιλήσει. Και τώρα είχε ν’ αντιμετωπίσει μια πραγματικότητα η οποία δεν της άρεσε. Ζήλευε αφάνταστα το μικροκαμωμένο κορίτσι που διάβαζε τον Άγγελο με ευκολία. Ζήλευε που τον ηρεμούσε με μια ματιά και την αντιπαθούσε γιατί ήξερε καλά πως όταν εκείνος χανόταν στις σκέψεις του, σκεφτόταν την Εύα.