~16~ Κεφάλαιο 9

“Όχι γαμώτο αυτό δεν έπρεπε να γίνει… όχι, όχι, όχι…”

Ο Άγγελος ακολούθησε τον πατέρα του χωρίς να φέρει αντίρρηση. Ήλπιζε πως η Εύα θα άλλαζε γνώμη και θα αρνιόταν την πρόσκλησή του. Δεν ήθελε να δει τι του έκανε ο πατέρας του, πόσο αβοήθητος γινόταν κοντά του. Δεν ήθελε να δει πόσο δειλός ήταν. Μακάρι να μπορούσε να βρει τρόπο να την ειδοποιήσει πως για δικό της καλό, θα έπρεπε να μείνει μακριά του. Γύρισε το κεφάλι του για να κοιτάξει προς το μέρος της πάνω από τον ώμο του και την είδε να στέκεται στο ίδιο σημείο να τους παρακολουθεί που απομακρύνονταν. Φαινόταν ξεκάθαρα πως φοβόταν για εκείνον, ειδικά όταν εκείνη τη στιγμή το χέρι του Ταγματάρχη ακούμπησε απειλητικά στο σβέρκο του, σφίγγοντάς το. Ο Άγγελος ένιωσε το σώμα του να γίνεται δύσκαμπτο. Ένα πράγμα φοβόταν μόνο κι αυτό δεν ήταν μην πάθει κάτι εκείνος. Δεν έπρεπε να γνωρίσει την Εύα του. Δεν έπρεπε να έρθει σε επαφή μαζί της και να τη μολύνει κι εκείνη. Όχι την αθώα και γλυκιά νεράιδά του που ήταν ικανή μόνο για αγάπη.

~16~ Κεφάλαιο 8

Η σιωπή του Άγγελου δεν της άρεσε καθόλου. Αυτό που έκρυβε, αυτό που κρατούσε κρυφό, τον κατέτρωγε. Μπορεί να μην τον ήξερε σχεδόν καθόλου αλλά ήταν πασιφανές πως ήταν ταλαιπωρημένος ψυχολογικά. Τι να είχε πάθει άραγε; Τι να του είχε συμβεί; Το σώμα του ήταν γεμάτο με μελανιές και ουλές. Μερικές ήταν φρέσκιες. Δεν ήθελε να κάνει υποθέσεις, θα περίμενε υπομονετικά ώσπου να της μιλήσει. Απλά ευχόταν να το έκανε σύντομα, προτού χάσει κάθε ίχνος λογικής. Μία ουλή στο σβέρκο του της τράβηξε την προσοχή έτσι όπως ξεχώριζε πάνω στο ηλιοκαμένο δέρμα του. Έσυρε το δάχτυλό της πάνω της. Βρήκε μεθυστικό το γεγονός πως ανατρίχιασε κάτω από το άγγιγμά της.

«Που την απέκτησες αυτή;»θέλησε να μάθει.

~16~ Κεφάλαιο 7

Δεν κουνήθηκε από τη θέση του όσο εκείνη έφευγε. Την κοιτούσε να απομακρύνεται και μετάνιωσε στη στιγμή που την άφησε να τον αφήσει μόνο. Κακό πράγμα η μοναξιά, την επέβαλλε στον εαυτό του ως τιμωρία μερικές φορές κι αυτό γιατί δεν τολμούσε να φύγει. Δεν είχε τα κότσια να βάλει ένα τέλος σε αυτήν την τυραννία που περνούσε. Δεν ήθελε να αφήσει πίσω του εκείνη γι’ αυτό τιμωρούσε τον εαυτό του με το να κρατάει τους πάντες σε απόσταση. Σε κανέναν δεν άξιζε να πληγώνεται όπως εκείνος καθημερινά. Έπρεπε να πείσει την Εύα να μείνει μακριά του. Τρεις μέρες την ήξερε και του είχε γίνει απαραίτητη. Ξεχνούσε κοντά της, τον έκανε να νιώθει πως άξιζε σαν άνθρωπος. Ο Ταγματάρχης θα της έκλεβε κι εκείνης την αθωότητα αν έμενε κοντά του. Σκοπός του ήταν να την προστατέψει με το να την κρατήσει σε απόσταση κι ας είχε ανάγκη την παρουσία της.

~16~ Κεφάλαιο 6

Τρεις μέρες.

Τόσες μέτρησε η Εύα. Τρεις μέρες που ο Άγγελος δεν είχε δώσει σημεία ζωής. Δεν είχε πάει στη δουλειά, δεν είχε πάει να τη βρει, απλά είχε εξαφανιστεί το ίδιο αναπάντεχα όπως είχε κάνει την εμφάνισή του στη ζωή της. Δεν ήξερε πού να τον βρει γιατί τις ώρες που πέρασαν παρέα, δεν τόλμησε να τον ρωτήσει πού έμενε αφού κατάλαβε πως εκείνος φρόντιζε επιμελώς να μην περνάει μαζί της μπροστά από το σπίτι του. Θα μπορούσε να μάθει από τον καλοσυνάτο αφεντικό του για το τι είχε συμβεί επειδή φημιζόταν για το πόσο περίεργος ήταν. Αυτό που δεν ήθελε, όμως, ήταν να βρεθεί στο επίκεντρο των κουτσομπολιών του. Τόσο καιρό είχε καταφέρει να μην την πιάσει στο στόμα του μα ήταν επιτακτική ανάγκη να μάθει αν ήταν τουλάχιστον καλά, εκείνος. Φοβόταν μην του είχε συμβεί κάτι σοβαρό.

Ο μόνος της αντιπερισπασμός ήταν οι δύο φίλοι της που περνούσαν λίγο χρόνο τα πρωινά μαζί της. Αν δεν είχε κι αυτούς, μα και τους καυγάδες τους, θα είχε τρελαθεί αφού κάθε της σκέψη αφορούσε τον Άγγελο.