Δύο άγνωστοι μέσα σε ένα τραίνο... έξι ώρες μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους...
©Νεκταρία
Μαρκάκη 2019
Μικρή
ιστορία.
Ώρα πρώτη
Το τραίνο αναχωρούσε σε πέντε λεπτά κι
εκείνος είχε αργοπορήσει για μία ακόμη
φορά. Κακό συνήθειο. Δεν μπορούσε να το
αποβάλλει. Τα έκανε όλα την τελευταία
στιγμή γιατί δεν του άρεσε να αγχώνεται
και να που τώρα έτρεχε στον άδειο σταθμό
για να προλάβει το τραίνο των 23:55 για
Θεσσαλονίκη. Τελευταία στιγμή αποφάσισε
και να ταξιδέψει ως την πόλη με αυτό,
αντί να πάρει κάποια πτήση που θα τον
πήγαινε εκεί σε λιγότερο από μία ώρα.
Δεν ήταν μία επίσκεψη που περίμενε με
αγωνία. Όταν έφυγε από εκεί για να
μετακομίσει στην Αθήνα για τις σπουδές
του, συνειδητοποίησε πως δεν ήθελε να
επιστρέψει κι ας ήταν εκεί όλη του η ζωή
κι η οικογένειά του. Ήθελε να φτιάξει
τη δική του ζωή, μόνος του, να τη ζήσει
όπως εκείνος όριζε κι όχι όπως περίμεναν
κάποιοι άλλοι να τη ζήσει. Για μία στιγμή
πίστεψε πως θα μπορούσε να τα καταφέρει
αλλά η μοίρα πρόσταζε να επιστρέψει
πίσω για λίγο καιρό και έπειτα από πολλή
σκέψη αποφάσισε πως μπορούσε να
καθυστερήσει μερικές ώρες την επιστροφή
του. Γι’ αυτό πήρε το τραίνο. Προτιμούσε
τις έξι ώρες ταξιδιού από τη μία ώρα.
Κέρδιζε πέντε ώρες ελευθερίας.
